Hans-Ulrich Rudel (1916-1982), pułkownik hitlerowskiej Luftwaffe, był niekwestionowanym bohaterem wojennym, posiadaczem bodaj najchlubniejszej karty wojennej spośród 7318 kawalerów Krzyża Rycerskiego w Wehrmachcie. Wybiwszy się na czoło tak heroicznego grona, pozostał w nim indywidualnością: stronił od alkoholu, czynnie uprawiał sport; będąc pupilem goebbelsowskiej propagandy zachowwywał właściwe mu skromność i dyscyplinę. Przeszedł do historii jako najskuteczniejszy w dziejach pilot lotnictwa pola walki, z kontem 2530 lotów bojowych, 519 zniszczonych czołgów, 13 zestrzelonych samolotów i kilku okrętów wojennych z sowieckim pancernikiem "Marat" na czele. Dowódcy wojsk lądowych porównywali jego wartość do doświadczonej dywizji pancernej. Został wypromowany przez nazistowskie media na bohatera narodowego. Wielokrotnie zestrzeliwany i kilkakrotnie ciężko ranny, powracał do latania zaraz, jak tylko mógł stanąć na nogach; potrafił nawet uciec ze szpitala, byle tylko dołączyć do macierzystego pułku "Immelmann". Od latania nie powstrzymały go ani zakazy Hitlera, ani kalectwo (na początku 1945 r. amputowano mu prawą nogę). Będąc już dowódcą pułku, odbywał loty bojowe do ostatniego dnia wojny. Wraz z ocalałymi "Immelmanowcami" poddał się Amerykanom z przeświadczeniem, że nigdy nie zostali pokonani w walce.
