Duńczycy przeprowadzili swój pierwszy atak w sposób, który odbiegał trochę od typowego ataku czołowego. Postanowiono bowiem zaatakować lewą flankę Szwedów manewrem oskrzydlającym. Celem tego manewru było obejście szwedzkich linii od zachodu. Przewaga liczebna Duńczyków stwarzała dobrą okazję do oskrzydlenia. Dowódca duńskiego skrzydła, generał porucznik Friedrich von Arensdorff rozpoczął atak w sposób, który wywołał duży nieporządek i spowodował wielkie straty wśród Szwedów. Kiedy lewa (zachodnia) część lewego szwedzkiego skrzydła pod silnym naporem poszła w rozsypkę, Galle musiał dosłać dodatkowe skwadrony, aby zapobiec całkowitemu rozbiciu oddziałów. Doprowadziło to prawdopodobnie do powstania luki między liniami, w którą wpadły duńskie skwadrony. Galle spostrzegł nagle, że ma teraz dwa oddzielone od siebie skwadrony swego skrzydła, które Duńczycy zaatakowali teraz na dodatek od tyłu. Szwedom zaczęła grozić całkowita klęska.
