Czterdzieści troje przestraszonych, głodnych, zaniedbanych rumuńskich dzieci porzuconych w samym środku Sztokholmu. Ciało zakłutej nożem kobiety z twarzą zjedzoną przez szczury znalezione w podziemiach szpitala. Przytłoczony masą bieżących dochodzeń i prześladowany wyrzutami sumienia z powodu wypadku, który kiedyś spowodował, inspektor Evert Grens bez entuzjazmu przystępuje do uczestnictwa w kolejnych dwóch śledztwach. Poprowadzi je razem z młodą policjantką Marianą Hermansson i komisarzem Svenem Sundkvistem. Okazuje się, że sprawa dzieci to odprysk większej, międzynarodowej afery, która wykracza poza granice Szwecji. Mają w niej udział agencje wywiadowcze. Tropy zabójstwa prowadzą do podziemnego świata Sztokholmu - liczącego setki kilometrów systemu betonowych tuneli przebiegających pod ulicami miasta. Mieszkają w nich ludzie bezdomni, wykluczeni z normalnego życia, tworząc społeczność rządzącą się własnymi prawami. Chcąc dopaść mordercę, Evert i Sven muszą tam zejść. W tym samym czasie w kościele św. Klary pojawia się kilkunastoletnia dziewczyna; przez wiele godzin siedzi bez ruchu. Próby nawiązania z nią kontaktu okazują się bezowocne. Coś łączy ją z zabitą kobietą.
